جنبش مشروطه در ایران پس از مبارزات چندین ساله نیروهای پیشتاز و آگاه در برابر استبداد سلطنتی توانست مردم ستم دیده ایران را به خیزش و قیام برانگیزاند و با یاری نیروهای مؤثر اقوام و گروهای اجتماعی گوناگون و از جمله تعدادی از روحانیان گریزان از افکار ارتجاعی حاکم بر این قشر وابسته به دربار سلطنتی، انقلاب مشروطه را به ثمر بنشانند. افسوس که به جای شتاب گرفتن رشد و پیشرفت جامعه برای تحقق آزادی و حقوق بنیادین بشر و توسعه و بهبودی اقتصادی- اجتماعی، بار دیگر استبداد محمدعلی شاهی به مدد دولت روسیه و ولادیمیر لیاخوف مزدور و آخوندهای دین‌فروشی نظیر شیخ فضل‌الله نوری، انقلابیون و پیشتازان خلق هم‌چون جهانگیر خان صور اسرافیل و ملک المتکلمین را به اسارت کشیده و در یک اقدام جنایتکارانه به‌طرزی فجیعی به‌شهادت رساندند.
یادآر ز شمع مرده یادآر
پس از استقرار استبداد صغیر، علی‌اکبر دهخدا برای ادامه مبارزه به سوئیس رفت و روزنامه صور اسرافیل را مجدداً منتشر کرد. در شماره آخر آن (سال۱۲۸۷) به یاد شهادت مظلومانه جهانگیر صوراسرافیل قطعه شعر «یادآر ز شمع مرده یادآر» را سرود (تاریخ انقلاب مشروطیت ایران، مهدی ملک زاده).
شهدای آبان ۱۳۹۸ همیشه زنده و بیدارند
در این روزهای قیام حماسه آفرین و به‌خصوص در سالگرد قیام باشکوه آبان ۱۳۹۸ هستیم، با یاد و نام بیش از ۱۵۰۰تن از همرزمان دلیر و فداکاری که در برابر استبداد سیاه ولایت فقیه تا پای جان ایستادند و چون جهانگیرخان صوراسرافیل خون پاکشان در سرزمین شیر و خورشید جاری شد، توشه‌ای برای ادامه پیکار برای آزادی میهن می‌سازیم.
اعتراضات ۱۳۹۸ در ایران از روز ۲۴آبان در اعتراض به گران شدن بنزین آغاز شد اما با شعارهای ضدحکومتی که اصل نظام را هدف قرار می‌داد ادامه یافت. این اعتراضات به‌سرعت در بیش از ۲۰۰شهر گسترش یافت. مردم با بستن جاده‌ها و خاموش کردن ماشینها در بزرگراهها دست به اعتراض زدند. لشکر فرودستان و حاشیه‌نشینان در دهها شهر در سراسر ایران، برای به زیر کشیدن تمام مظاهر رژیم آخوندی به خیابان‌ها سرازیر شدند.
نقش پیشتاز زنان در رهبری قیام
روزنامه‌ها و مقامات رژیم وحشت خود را از جنگاوری و نقش جلوداری زنان در قیام در اظهاراتی غیظ‌آلود نشان دادند. سایت خبر فوری رژیم، ۲۹آبان ۹۸ نوشت: «میان‌داری و میدان‌داری ویژه زنان در اغتشاشات اخیر، چشمگیر به‌نظر می‌رسد. در نقاط متعدد به‌ویژه حومه تهران، زنان ظاهراً ۳۰ تا ۳۵سال، نقش ویژه‌یی در لیدری اغتشاشات به عهده دارند. این زنان متحدالپوشش، هر یک وظیفه‌ای جداگانه دارند؛ یکی از شورش‌ها فیلم می‌گیرد، دیگری جلوتر به صف اغتشاش‌ها مجاب می‌کند. این‌که چرا در اغتشاشات اخیر، زنان به مهره میان‌دار تبدیل شده‌اند سؤال‌برانگیز است».
شعار مردم در این تظاهرات قابل توجه است که اصل نظام را نشانه گرفتند: «سید علی حیا کن، مملکتو رها کن»، «مرگ بر دیکتاتور، اصول‌گرا اصلاح‌طلب دیگه تمومه ماجرا»، «توپ تانک فشفشه، آخوند باید کشته شه»
پاسدار یدالله جوانی، معاون سیاسی سپاه پاسداران گفت: «این وقایع با این گستردگی و ابعاد در طول عمر چهل ساله انقلاب اسلامی در نوع خود بی‌نظیر بود... . مسأله‌یی گسترده و جدید بود... اعتراضات در روزهای شنبه و یکشنبه به‌صورت گسترده و در۲۹ استان و در صدها شهر ادامه یافت» (تسنیم، جمعه ۸آذر ۱۳۹۸)
در این اعتراضات بیش از۱۵۰۰تن توسط سپاه پاسداران، پلیس، نیروهای امنیتی و لباس شخصی‌ها کشته شدند. در میان کشته‌شدگان کودکان ۱۳تا ۱۷ساله نیز به چشم می‌خورد. تعداد مجروحان بالغ بر ۴هزار نفر بود. شمار دستگیر شدگان تظاهرات نیز به ۱۲هزار نفر رسید.
یادی از شهدای سرفراز آبان ۹۸
پیکر بسیاری از شهدا در رودخانه‌های اهواز، سد وحدت سنندج و دریاچه سد گاران مریوان، با دست بسته و آثار شکنجه پیدا شد. میانگین سنی آنها بین ۲۰ تا ۳۰سال بود و با وزنه‌های سنگین به داخل آب انداخته شده بودند. یکی از آنها عرفان ساعدپناه فارغ‌التحصیل مقطع کارشناسی ارشد رشته علوم سیاسی از دانشگاه خوارزمی تهران بود. دیگری ارشاد رحمانیان، ۲۴ساله و فارغ‌التحصیل هوشبری اتاق عمل بود که در اعتراض به فقر، گرانی، ظلم و تبعیض به خیابان‌ها رفت.
در میان شهدا پیکر خونین کودکان و نوجوانان نیز دیده شد. علی غزلاوی، کودک ۱۲ساله و خالد غزلاوی، جوان ۱۶ساله در خرمشهر کشته شدند. احمد آلبو علی، ۱۷ساله، در ماهشهر. محمدرضا احمدی، ۱۷ساله، در سنندج. در اصفهان ساسان عیدی‌وند، ۱۷ساله، و امیرحسین دادوند، ۱۷ساله، که همکلاسی بودند. نیکتا اسفندانی، ۱۴ساله، در تهران بر اثر اصابت گلوله کشته شد. پژمان (علی) قلی‌پور که زیر ۱۸سال در کرج هدف گلوله قرار گرفت و جان داد.
شعله‌های فروزان آزادی، راه را روشن می‌سازند
در گزیده‌ای از سرمقاله نخستین شماره صور اسرافیل می‌خوانیم: «شاید بتوانیم به دین و دولت و وطن و ملت خود خدمتی بکنیم و به ابنای این آب و خاک موروثی که با خون پدران و نیاکان، عجین و سرشته است ابراز ارادتی نماییم... امید داریم تا آخرین نفس ثابت قدم باشیم؛ و از این نیت مقدس تا زنده‌ایم دست نکشیم و با صدای بلند می‌گوییم که از تهدید و هلاکت بیم و خوفی نداریم و به زندگی بدون حریت و مساوات و شرف وقعی نمی‌گذاریم» (مجموعه مقالات در باب ایران- نیکی کدی).
جهانگیر صوراسرافیل در آخرین سخنش با شاه مستبد گفت که «از جانبازی و فداکاری باکی نداریم. اگر ما کشته می‌شویم دیگر برادرانمان در راهند و به‌زودی خواهند رسید ما می‌خواهیم با بدنهای خود، زیر سم اسب‌های آنها (زمین) را نرم و مفروش کرده و زمین تهران را برای تشریفات مقدم این مهمانهای تازه رسیده، از خون گلوی خود زینت دهیم و به آن برادر‌های مهربان بگوییم و افتخار کنیم که ماییم پیش صف‌های شهدای راه آزادی. ». (آخرین سرمقاله صور اسرافیل).
آری؛ شهدای مشروطه و مشعل‌های فروزان آبان ۹۸ و شهیدان تا این ساعت قیام ۱۴۰۱، گواهی می‌دهند که راه آزادی همواره روشن و امید آفرین است؛ پس یاد آریم از آن مشعل‌های جاودان آزادی تا پیروزی.
