در شماره قبلی این نوشته ۷ توصیه را برای افرادی که برای بار اول بازداشت می شوند، آوردیم. این توصیه‌ها حاصل کار چندین زندانی است که طی سالیان اخیر توسط نیروهای امنیتی مشابه وضعیت کنونی بازداشت شدند، این تجربیات می‌تواند به فرد بازداشت شده یک تصویر از چیزی که ممکن است با آن مواجه شود بدهد. تا خود را برای آن آماده کند. اما بازهم تاکید اصلی ما این است که تلاش کنید که هرگز دستگیر نشوید.
تجربیاتی برای جوانانی که برای بار اول بازداشت می‌شوند!
ادامه تجربیات برای فرد تازه بازداشت شده؛
به وضعیت‌تان اعتراض کنید!
یکی از امکان‌هایی که می‌توانید از آن استفاده کنید، اعتراض مکرر نسبت به شرایط‌تان است. از زندانبانان بخواهید که به شما ورق و خودکار بدهند. مرتب نامه بنویسید و شرایط‌تان را ثبت کنید. این اعتراض‌‌ها می‌تواند نسبت به بلاتکلیفی طولانی‌مدت، نداشتن دسترسی به تلفن، ملاقات، تداوم نگهداری در سلول انفرادی و هر حقوق دیگری باشد که از شما دریغ می‌شود. ممکن است ده‌ها نامه بنویسید و کاری از پیش‌نبرید، فارغ از نتیجه، این‌کار را به عنوان بخشی از برنامه روزانه انجام دهید. چون اگرهم دستاورد کوتاه‌مدتی نداشته باشد ثبت احوالات شما ممکن است در آینده به کار بیاید.
نام‌تان را ثبت کنید!
بعد از ورود به بازداشتگاه در صورت امکان سعی کنید نام‌تان را هرجا که می‌توانید بنویسید. روی صندلی اتاق بازجویی. توی توالت. روی دیوار سلول، در هواخوری. هر جایی که امکانش را داشتید، رد و نشانی از خودتان باقی بگذارید. دیدن نام شما و یا پیامی که گذاشته‌اید برای زندانیان بعدی، امیدبخش است. هر جا که شد جملات امیدبخش بنویسید. این هم به خودتان کمک می‌کند و هم سایر زندانیان را دلگرم می‌کند. البته این را در نظر داشته باشید که ممکن است به این خاطر از بازجو یا زندانبان تذکر بگیرید یا اسم‌تان را پاک کنند و تهدیدتان کنند، اما بهرحال شما می‌توانید آن را هرچند بار که خواستید انجام دهید و تکرار کنید!
نظافت
از زمان ورود به سلول و بازرسی بدنی که معمولا با عریانی کامل انجام می‌شود تا درد و خونریزی و اضطراب نداشتن لوازم بهداشتی و لباس تمیز همه ممکن است برای شما عذاب آور باشد. اما بدانید داشتن همه این امکانات حق شماست و در بدو ورود و در زمان پذیرش شدن آن را از زندانبان بخواهید و بر خواستهتان پافشاری کنید. در صورتی که درد شدیدی دارید، مُسکن بخواهید و درخواست دیدار با دکتر را بکنید، ممکن است به خواست‌تان برای دیدن دکتر پاسخ مثبت ندهند، اما در نهایت به احتمال زیاد مسکنی به دستتان خواهد رسید.
داشتن لااقل دو دست لباس تمیز (در بازداشت‌گاه‌های رسمی) حق شماست، بالاخص اگر مدت بازداشت‌تان کمی طولانی شود. بنابراین آن را بخواهید و بگیرید. در بازداشت‌گاه‌های غیررسمی محیط و فضا را بسنجید و ببینید اگر به دردسرش می‌ارزد برای لباس تمیز و وسایل شستشو چانه بزنید.
در هرحال در سلول که هستید بخش زیادی از زمان را برای نظافت سلول و نظافت شخصی صرف کنید. تمیز بودن خودتان و سلولتان روی روحیه شما تاثیر مستقیم می‌گذارد. به زندانبان فشار بیاورید که وسایل اصلاح و وسایل نظافت فردی در اختیارتان بگذارد. این هم برای مردان و هم برای زنان یک حق است و زندانبان نمی تواند از شما دریغ کند.
ابزارهای فشار در بازجویی
تهدید و فشار روانی جزئی از بازداشت و زندان است. از ابتدای دستگیری شما با تهدیدهای مختلفی مواجه می‌شوید. درباره خودتان، خانواده‌تان، دوستان‌تان و هر چیزی که به شما مربوط می‌شود. هدف هم فقط این است که شما به چیزی که آن‌ها می‌خواهند اعتراف کنید. اتهامات بی‌اساس را نپذیرید و روایت خودتان را تکرار کنید. مراقب باشید که در روایتی که تعریف می‌کنید، اتهامی متوجهتان نشود. مثلا اگر در خیابان و وسط تظاهرات دستگیر شدید، بگویید آمده بودم خرید، یا فقط برای تماشا کردن ایستاده بودم. آگاه باشید که مشاجره با بازجو و یا التماس و بی‌تابی در مقابل او کمکی به رهایی شما نمیکند.
یادتان باشد بازجو با تغییر جزئی در سوالات و یا سوالات القایی میکوشد در پاسخهای شما تناقضی پیدا کند، روایت‌تان را بدون کم‌وکاست، هرچندبار که لازم شد، تکرار کنید. بازجو ممکن است بلوف بزندکه فلان چیز و فلان چیز را می داند. یا از فلان چیز فیلم داریم. اصلا تحت تاثیر بلوف بازجو قرار نگیرید. تا مدرکی مشخص به شما نشان ندادند چیزی را قبول نکنید. این را هم بدانید که در دادگاه احتمالی تنها چیزی مورد قبول واقع می شودکه خودتان اعتراف کرده باشید. حرف‌های بازجو را حتی حاکم شرع خودشان به پشیزی نمی خرد. پس تا حد ممکن هیچ اتهامی را بدون مدرک نپذیرید.
